Are you one of us?

February 20, 2011

Kamusta ka Ina?

Hi Nay,

yow pho musta na u?
miss u na... sobra......

Kamusta na Ina? Masaya ka ba? Sana. Sana masaya ka sa piling NYA.

Matagal tagal na din kitang di nakikita. Huli kitang nakita taong 2002 pa. Nakapikit ka lang non. nagpapahinga. Kinakausap kita pero di ka sumasagot. Nalungkot ako kasi madami akong gustong sabihin non pero di mo ko marinig. Gusto kitang yakapin pero di pwde. Nagkasya na lamang ako tingnan ka sa iyong pagkakahiga. Alam ko nagpapahinga ka na non. Pero alam ko naririnig at nakikita mo ako. Pinilit kong wag umiyak, kasi di ba, sabi mo, kelangan ko maging matapang. Kelangan maging matatag para kay itay at sa mga kapatid ko. Ang galing ko nga eh, di talaga ako umiyak. Alam ko proud ka na sa akin non. Sinunod kita eh.

Alam mo, hanggang ngayun namimis kita, sobra. Naalala mo pa ba nong first day ko ng skul nong grade 1? eksayted ako non pumasok, pero gusto ko kasama kita sa school. Idinaan mo ako sa school taz nong paalis ka umiyak ako. Sabi ko wag ka umalis kasi takot ako. Kinausap mo ako na kelangan mo umalis kasi papasok ka sa office. Ayun umiyak pa din ako kasi aalis ka, ikaw naman naglakad na pero nakita ko nagpahid ka ng luha. Umiyak ka din noon di ba?

Naala mo pa ba, noong mga panahong nakikipaglaro ako sa kapit bahay? Ang lampa lampa ko di ba? Kaya pag uwi ko may mga sugat tuhod ko at kung saan pa. Bago mo gamutin papagalitan mo ako, minsan nga pinapalo mo muna ako. Pero alam mo, di ako nagtampo non kasi ginagamot mo agad ako. Di ba nga ikaw si doctor ko?

Nong patapos na ang school year tapus nakapasok ako sa honor roll, hahaha tuwang tuwa ka non. Ikaw na ata ang pinaka proud na nanay non kahit 4th honor lang ako. Niregaluhan mo nga ako ng photo album non hihihi. Sweet sweet mo. Ang regalo mong album picture natin lahat nakalagay. Nong grade 2 ako naku 4th honor ako ulit. Regalo mo picture frame naman. Nong penadevelop na picture, tayu lang dalawa ang nilagay mo sa frame. Ang saya ko non. Nong grade 3 ako sa subrang pag alalay mo sa akin bigla ako naging 1st honor. Abot tenga ngiti mo nong malaman mo. Subrang proud ka. Higpit ng yakap mo non, di ako makahinga, kiss mo pa ako non, di ko mabilang kasi dami dami non. Pula pa naman lipstick mo. haayyy.. Sabi mo non pag naging consistent akong 1st honor hanggang grade six ibibili mo ko ng bike. Naku tuwang tuwa ako non.Pero december pa lang, 3 months bago mag graduation binili mo na agad ako ng bike. Buti na lang nong march 1st honor pa din ako kung di napahiya ako sayu. Masaya tayu non diba. nagkatay si itay ng manok, may pansit at iba pa. Basta nagblow-out ka non kasi haping hapi ka....

Nong high school ako, ganon pa din naman. May mga panahon na nakakagalitan mo kasi minsan naging pasaway na din ako. Di ba nga nong junior year ko nag papiercing ako? Nagalit ka non sobra. Pero di mo ko sinumbong kay tatay kasi baka bugbugin ako non. The best ka talaga. Taz nong 4th year ako lahat ng activities sa school na gusto ko salihan sinuportahan mo. Proud ka lagi pag may mga achievements ako. Natatandaan mo pa ba nong graduation da?. Medyo madaming medal non kasi sa kakaencourage at kakagabay mo sa akin. Inspiration talaga kita kasi idol kita. Di ba lahat ng medal at ribbon ikaw lahat nagsabit kasi lasing si erpat no? hahahah nakakatuwa. Pero yong panahon na yon di na tayu nghanda, di ko alam kung bakit. Nalungkot ako non kasi nagexpect ako na may blowout pero wala. Pero napansin ko nalungkot ka nong makitang sad ako...

Tapos nong college ako gusto ko kumuha ng Business Management na course. Sabi mo mag accountancy na lang ako kasi mas ok yon. Sinunod naman kita kahit medyo nahirapan ako nong una pero nong huli nakasanayan ko na din. Natapos ko naman sya ng maayos... yon nga lang di mo na nakita nong umakyat na ako sa stage para tanggapin ang diploma ko. Pero alam mo kasama ko na si itay non at di na sya lasing. Sa kanya ko na lang binigay ang diploma. Sya na din niyakap ko. Niyakap naman nya ako kahit di singhigpit ng yakap mo pero subra na akong masaya non. Umiyak pa nga ako non. Naku nakakahiya kasi madaming tao pero ok lang madami naman ata umiyak non...Alam mo di man lang si itay nag abala non, walang handa pero masaya pa din naman ako non.

Tapos naghanap ako ng trabaho. Nong una nahirapan. Kung ano ano lang. Pero sabi ko I shhould make you proud para sa susunod nating pagkikita, mas mahigpit pa ang yakap mo sa akin. Namimiss ko na yun eh. Sobrang namiss na kita Nay. Ngayun kahit pano ok na ako sa trabaho ko. Kumikita na din khit pano. Napag aral ko nga ulit kapatid kong babae ng 2nd course nya. Naibili ko na din ng tricycle si bunso. Alam ko proud ka sa akin at sa aming tatlo. Miss ka na namin sobra...

Pero alam mo nay, kung proud ka sa amin sa kung sino man kami ngayun, yon ay dahil sa inyo. Sa maganda nyong pagpapalaki sa amin. Kung proud ka sa amin, higit na mas proud kami na naging anak nyu kami, na ikaw ang nanay namin. At kung sakaling papipiliin kami ulit nga panibagong nanay, ikaw at ikaw pa din pipiliin namin kasi, d' best ka,kaya nga idol kita. Alam ko bayani ka. Bayani ka sa ming mga anak mo, di dahil pumanaw ka sa anibersaryo ng EDSA 1, di dahil pareho kayo ng naging karamdaman ni Cory Aquino kundi dahil naging isang mabuti at huwaran kang anak, ina, kapitbahay at higit sa lahat napakabuti mong tao. Ikaw ang idolo ko. Sabi ko nga dati nong hinatid ka sa huling hantungan mo, gusto ko pag namatay din ako mamatay akong gaya mo. Nagtawanan sila sa simbahan non tapos umiyak din. Kasi sabi ko, pag namatay ako gusto ko gaya mo, napuno mo simbahan, madaming tao tapus lahat sila puro magandang alaala ang binahagi sa amin. Kaya subrang proud ako sayu non. kaming tatlo mong anak at si itay subrang proud sayu...

Alam ko magkikita din taong muli. Magsasama at magyayakapan. Sa ngayon kelangan ipagpatuloy ang buhay. Buhay na ikaw ang aming inspirasyon at buhay na utang namin sa iyo at sa Panginoon. Miss you nay. hanggang sa muli.... mwahugs................. smile ka na ha..... mwa ulit..



Love,

Toto

February 18, 2011

kaibigang epal

lately medyo magulo ang buhay ko mas magulo pa sa bulbol down under :-). pero ganun pa man nakakatuwang isipin na sa oras na sadyang pasaway at nagdradrama ka, sa mga panahong wala kang pakialam sa sarili mo, yong tipong pag nakita mo ang sarili mo ay kaiinisan mo ito, ang iyong mga kaibigan ay nakaalalay sayu at matiyagang sinasakyan ang trip mong gawin kahit sabihing hassle ito sa kanila.

I was so lucky to have friends like them. They made me smile. Friends make things easier for me. They listened. sa mga panahong nawawala ka sa sarili mo, may taga tapik ng balikat mo para bumalik ka sa earth dahil na din sa layu ng nilakbay ng mapaglinlang na utak mo. I learned to share my thoughts and feeling which Im almost hesitant doing previously. Its really true that you should share joy so it will multiply and share your griefs and burdens and it will be divided. 

They encourage me to cry and feel the pain. At first I was wondering why, but eventually, medyo alam ko na. I was not so used to cry moreso, show to others what I feel. I thought its a bad point for me. Parang bawas pogi points. I always had the sweet facade everytime im in pain. Ika nga naitatago ng plain smile ang kung ano mang di magandang pinagdadaanan ng inyong lingkod. I mastered the art of having that plain white smile, not fake, just plain white smile.

Now, I am feeling the pain. Sa kung ano mang dahilan na sa ngayon ay di pa maliwanag para sa akin, bahala na si Daddy  God. Basta I need to feel this, sabi nga nila. Di dahil sa uto uto ako, kundi feeling ko ito din ang tama kong gawin. Di ko lang mabigyan ng concrete justification sa ngayun but eventually I would love to share to everyone if I had fully moved on. 

Sa ulit, sa mga kaibigan ko na nagtyaga sa drama ko lately, daming salamat sa inyo. Sa mga pinagkautangan ko ng droplets of tears, sa mga nakiiyak habang umiiyak ako, sa mga nagtxt askin how I am, sa mga nag mesage sa FB at sa lahat ng taong nagparamdam maramaing maraming salamat sa inyo. Major major thanks.

February 11, 2011

Hapi hapi.........?

Babala: Ang post na ito ay bunga ng lagnat, ubo at nagbabadyang sipon. Kaya puro kaepalan lang muna.

Malapit na ang Valentines Day. Mangangamoy flower :-) na naman sa madaming lugar. Sa madami, yong mga may boypren o girlpren, yong may mga dyowa malamang eksayteng ang February 14 sa kanila. Much stories had been told tungkol sa mga ganito.Araw nila to kaya yaan na lang muna natin. Bawal maging bitter. Silang may mga date ang bida sa Lunes. Pano naman ang wala? haysssssss. Kaya dun sa mga may date, may boypren o may girlpren, sa mga may asawa o kahit na dun sa mga kabit na ididate muna ni loko lokong mister bago umuwi kay misis, at don sa nagkukunwaring may date "Hapi hapi VALENTINES Day sa inyo" at sa mga aminanadong walang date, walang dyowa at walang nagkamali at mga broken hearted na katulad ko"hapi hapi hapi hapi INDEPENDENCE day" sa ating lahat. hahahaha. O di ba may rason pa din para maging happy tayo?...

Por samwan lyk me na walang date ngayong valentine, being SINGLE is synonymous to FREEDOM. Sa madaling salita, kahit sino pede kong idate yon eh kung may pumatol sa akin LOL. You can go out with your friends, family and anyone who you want to be with.

Di dahil wala akong date sa Lunes, malulungkot ako. Di rin naman siguradong magiging masaya ako, basta sa ngayon, at this very moment, Monday will be an ordinary day. Lets see whats in store for me this Feb 14. Who knows di ba? Si one great love kasi mali ang timing. Sana inantay na lang muna nya ang lunes bago ako binagsakan ng bomba. hihihihi pero ganunpaman ok na din.

O sya, bago ku pa maalala ng todo si one great love at mag emoemo na naman tapusin ko na ang alang wentang post na to. Sa uli, sa mga merong date at partner sa monday HAPPY HAPY VALENTINES DAY at don naman sa wala, HAPPY HAPPY INDEPENDENCE DAY. oh di ba dalawang beses pa nating icelebrate ng independence day. how sweet LOL. Malay mo nauna lang taung magcelebrate ng Independence day sa kanila? Baka sa Tuesday sila naman. dyuk hahahahha.




February 8, 2011

rest in peace (and in pieces)

As this soul is in its coping stage, and while in his darkest moment in the history of his not so successful love tale, there are crazy and good things that he just realize. He had never imagined that pain can destroy his system and the way things he should  be done. He knows what to do, yet he opted doing otherwise because he is having hard time of letting go of something and someone. His mind exactly know where to stand on the situation like where he is now, yet his  broken heart brings him to the opposite side of the fence.

Mind over heart, or, heart over mind?

Confusing. Complicated. Debatable. He make it hard for himself. He prefers to experience such pain in order to overcome it. He had to, in order to appreciate the true meaning of love. For him true love never ends. Somehow you have to let go, but how?

Many tried to comfort this soul. Some so sincere, some are not. He knows his friends better. Letting go, may seem so hard at the moment, yet he knows it's the best he could do to start heal a bleeding heart. How would someone start moving-on, if he could not let go of things? He may seem so down, he may seem dysfunctional, but he is still alive. He is in pain which remind him he's alive and he has life. He should regain his momentum to be the person he was. Hurting. He is now at rest, but no quiting. Rest in peace and in pieces.

Soon, he will get better. After the storm, the sun will again shine. Beyond the darkest clouds is a promise that the sun will shine again and bring new life to everyone who was in darkness. Yes, maybe he had been in the darkest moment in his life, but with those moment, he see light better. In his darkest night, he see the brightest stars in the sky. In his darkest nights, he see his own star, the star that guided him throughout, his LORD.

Now on he is on the healing process. Yes it's a process. No one knows how long would it be. But he will be healed soon. It may be sooner than he think or it may be even longer, but he is holding on. Holding on, not to the situation, holding on not to his pain, holding on, not to things he could not understand but holding on to the promise of healing, the promise of his Lord. He now trust, he depend and he surrender. He trust not himself. He depend not on his capacity. He surrender not on the situation. He TRUST, HE DEPEND HE SURRENDER only to his GOOD and MIGHTY SAVIOR, his forever GOOD LORD.

Now he find himself on bended knees. Tears rolling down his cheek. Pain is still there.He is now ready for the process. He has now the heart. Fragile it may seem, but he has a heart. In his darkest night he hopes that when he wakes up, he will have the brightest morning.Yes he will have it and he claimed it, because it was promised to him. He is starting to pick up his pieces. Soon he will finally REST in PEACE.




God is not unjust; he will not forget your work and the love you have shown him as you have helped his people and continue to help them. We want each of you to show this same diligence to the very end, in order to make your hope sure---- Hebrews 6:10-11


February 3, 2011

crazy friends and a hobbit...

"tama naman siguro sabi ng mga friends ko, we have to give space sa bawat isa, You too is hurting as much as I am, and how selfish I am, to think of myself alone. For now, do what makes u happy, while I am tryin to talk to my Lord, why He let this things happen on me. If its really goodbye, we(I) have nothin to do but accept this fact.Tnx and I will always pray for  your happiness more than mine." 

ayan ang nobelang text ko sa babaeng naging parte ng buhay ko for seven long years. Finally its over and finally its killing me softly parang kanta lang. It was really so hard while I am about to send this message and I pull all the courage, gathered all the stars in the universe to be brave enough to do things what it seems to be right.

Pero di ito ang topic natin sa ngayun. Melodramatic no more. I would like to share the funny things happened while some friends tried to comfort this broken soul.

First on the list, its all about my SFC friends, Des and Lors. this two amazing sisters in SFC community is whom I considered im most comfortable with. Etong  dalawang parang timang ang nakiiyak sa akin. Sa kanila ko kasi unang sinabi. Masaya din naman pala minsang umiyak kung me kasama ka, masubukan ngang yon ang gawing TRIP minsan pag walang magawa. Des had her "droplet" of tears at utang ko yon sa kanya hahahaha. No worries Ill give a bucketful of tears pag ako kelangan mo. Kay Lorz, kakatuwa, the certified timangerz na kakilala ko. Hoping maging madre(seryoso) ayaw lang ng family nya. lorz is crying much pero nakatawa, grrrrrrrr hahahhaha kaw na lang maiinis sa kanya kasi parang Jordan river na ang agos ng luha pero bungisngis pa din. 

Since I cant sleep last nyt, I decided na lumabas at tumambay sa D' mall de boracay near hobbit house. Taena close na lahat ng establishements and when this staff of hobbit house passed by me, akalain mo ba naman killing me softly ang kanta, coincedence that was. and the line he spilled just in front of me was " killing me softly with his song, kiling me softly" waaaaaahhhh si kuya naman eh nananadya. 

Hays. i decided to change my relationship status sa FB. dami naman nag react, me nag pm, me nag comment me nag like. Tae naman, broke na nga like pa waaaaaahhhhh. hahahahahha. Or maybe nag like like yon kasi single na ko ulit. Hmmmm smells sumtin baka me mga hidden agenda sila, may mga hidden pagnanasa? LOL.

o sya nauubusan na ako ng thought. im just trying to make things lighter. And on the serious note I am still talking to my Lord what went wrong and why. Medyo madami dami akong tanong at the moment pero no hurry naman kasi all along I always believ HE knows the best reasons ans the right timing for everythin...