Michael Buble - Always On My Mind - Lyrics

I hope you're reading this. I may not have met you're expectations but you're Always in My Mind. Someday, may we still have the chance to fulfill what had been I called a very promising relationship. Now, I would like to believe that everything happens for a reason, and may, while on the process of knowing what the reason/s is/are may we still hold to what had been promised to us. I claimed that we are match made in heaven and I will continue to believe that till the time that you're back in my arms. you are ALWAYS IN MY MIND and that would be forever.

I hope that the next time we meet, that would be the fulfillement of promise that was deserved by two souls. you are ALWAYS IN MY MIND.

xxx may tama ka!!!

Hindi lahat ng bagay na naiintindihan mo at pinaniniwalaang tama eh yon ang totoo. Maaring may pagkakataon na pwede kang ipagkanulo ng sarili mong kakayahang mag-isip. Maaring ang sa akala mong tama ay mali pala sa iba, at ang maaring mali para sa kanila ay tama para sayo. Lahat ng bagay ay may katumbas. Mali at tama, taas at baba, kaliwa at kanan, tuwid at baluktot. Maaring ang lahat ng ayaw mo eh yong ang gusto ng iba. Maaring ngayon ay tama ka pero paggising mo kinabukasan saka mo pa lang maiisip na mali ka pala. All along you believe you we're right but its otherwise.

Paano mo sasabihing "tama" ka? Ano nga ba ang tunay na sukatan ng pagiging tama? Minsan ba sa buhay mo ay pinagdudahan mo ang sarili mong kakayahan magdesisyon? Sa mga nagawa mong tama, did you spend enough time to reevaluate if indeed you we're right all along. Sa mga naging past decision mo at yon yong tama, ngayon ba ay masasabi mo pa ding tama ka? Situational. Maaring ang pagiging tama natin ay nakadepende sa isang sitwasyon. "Case to case basis" as they say. Ang tanong san, kelan at sa paanong sitwasyon?

Ikaw, ano ang basehan mo para sabihing tama ka? Tama na ba masasabi na wala kang inapakan o ingrabyadong tao? Tama ka ba kung lahat ng ginawa mo eh ayon sa kagustuhan ng marami? Naiisip mo din ba ang minority? Had you also been fair ang just to them. Complex, that is. But that compexeties were actualy the things that define what is TRULY right.

Ikaw, may "tama" ka ba?
World Peace everyone!!!

sino ang baliw?

A Famous author (one of my favorite) Paulo Coelho had mentioned in one of his book “Insane always believe in first impression” I pause for a while. Stop and start realizing what he really means. Tried googling bout the line. And found out according to studies. Insane people always believe on what they see.(naniniwala din kaya silang may utak sila kahit di nila ito nakikita) Ang lalim.(parang deep wishing well lang) At first I was struggling to understood,(kunwari iniintindi kew!!) maybe because I am normal or maybe I am not? hahahahah Kaya di ako makarelate? Sabi nga nya (P. COelho on his book Veronica Decides to Die) ang mga baliw, ang tangi nilang pinaniniwalaan any kung ano lang ang nakikita nila….

Baliw na ba ang ganon? Paano na ang aking mga kakilalang JUDGEMENTAL BY NATURE? Yong mga taong ang tanging basehan para kilalanin ang isang tao ay kung ano lang ang kanilang nakikita. Yong tipong panlabas lang ang sa kanila ay mahalaga. Lampa, malamya, panget, tabingi ang ilong o di kayay lips, pimples na mala chocolate hills ang dami, nunal na parang tatalunin ang Mt. Everest sa laki, matang animoy isang headlight ng isang magarang sasakyan, katawang akala mo ay balyenang umahon sa karagatan o kayay katawang napagkakamalang panungkit. Pasaway. mabait. Makulit. Paano kung ang lahat ng ito ay pakitang tao? Paano kung front lamang ang mga ito. Paano kung ang lahat ng ito ay imahe lang ng isang tao na sinadyang gawin para itago ang tunay nilang saloobin o di kaya'y para itago ang kanilang pagkatao. Paano kung ito’y imahe lamang para di kaawaan, para mahalin, o para kunin ang simpatya ng nakapaligid sa kanya. Paano kung imahe lamang itong sinadya para maging “in” sa lipunang kanilang ginagalawan, lipunang sadyang mapang husga, lipunang mapang hamak. Paano kung ang nakikita natin ay talagang sinadya dahil yon ang gusto nilang ipakitang imahe. Imaheng pilit kinukubliaan ang tunay na nararamdaman, tunay na saloobin, tunay na nilalaman ng puso at isipan.

For those who are often misinterpreted because of their actions. Yong mga taong na judge na sa kung ano ang nakita sa kanila. “pastilan dude, its not your loss”. Di yon kawalan. Kawalan yon ng mga taong judgemental by nature. Kawalan, dahil hindi nila binigyan ng pagkakataon para lalo kang makila. Kawalan dahil sa likod ng pagiging malamya, may tapang kang sa puson este puso'y di maitatago. Kawalan, dahil sa likod ng iyong kahinaan, ang lakas moy di matatawaran.(parang bagyong Ondoy lang) Kawalan, dahil sa likod ng pagiging masaya, sa likod ng mga tawa, may pait at sakit sa puso’y pilit ikinukubli.(emotera lang pala) Kawalan, dahil sa likod ng pagiging pasaway, isang seryosong indibidwal ang iyong itinatago, Indibidwal na di hamak na normal sa kanilang mag-isip.(kala mo lang yon) Kawalan dahil sa imaheng nakikita nila, at doon ka kinilala, di maikukubli na ikaw ay taong nag-iisa sa mundo. Nag-iisang nilalang na natatangi at may unique na indibidwalidad. Nilalang na gaya din nla ay parehong mahal at nilikha ni Papa LOrd.

Baliw. Baliw. Sino ang baliw?. Yong tao bang mababaw ang basehan para kilalanin ang isang tao? O baliw bang maituturing ang taong pilit gumagawa ng imahe para itago ang tunay na sila. Sino ang baliw? Ikaw? Ako? Sila? o baka naman tayo? San ka dito? Nasan ka maruja?...

Baliw. baliw. Sino ang baliw? (lasing? ang kuleetttt eh)Ako bang nagsulat nito? O baka ikaw na nagbabasa. O baka naman iyang nasa tabi mo at pilit nakikibasa sa kabaliwang ito. O baka naman ang taong di pa nakakabasa nito?

Baliw, Baliw. sino ang baliw?(ulyanin mode)

hahahaha (tawa ng malakas sabay iyak)

Baliw!!!
Basilio......
Crispin......

Balut......
Penoy.....

(at dahil feel na feel mo ang pagsigaw sa utak mo ng huling bahagi, hala ka, baka baliw ka na?)
wahahahahahaha!!!!

soon to be masahista(dyuk)

Dahil sa walang magawa sa buhay at trip ko lang talagang di matulog, yesterday I signed up for a TESDA skills training, and guess what, yong short course eh Massage Theraphy!!! masahehan na toh!!!

I used to work at 11:00 p till 7:00 am, graveyard shift at ginagawa ko na ang kalokohang ito for more than 5 years. Paglabas ng hotel where I work as night auditor/receptionist/janitor/guard/maintenance/bosero rolled into one, diritso na ang inyong abang lingkod sa venue. Training starts at 8:00 to 5:00 pm. Kamusta naman kuya germs, wala talagang tulugan kasi report sa work naman after.

Sa venue, pupungak pungak like antuking frog ang drama, buti na lang at sa pinakaharap ako nakaupo, otherwise natulog na naman ako na dilat ang aking mga mata...

pero ano nga ba ang rason at bakit ko naman naisipang gawin to? (actually di naman talaga pinag isipan)
1. trip trip lang kung keri ng superpower ko na di matulog.
2. Libre ang registration, sagot ni Mayor LOL
3. Pag natuto ako magmassage sydline din yon, at sa gusto na magpabooking ngayun pa lang, asa ka, dahil di ko din alam kong ipapractice ko talaga sya. wahahahah
4. Certification, TESDA kaya yon, next pwede na kumuha ng license sa DOH. Lisensyadong maghihimas na ako. yahoooo...
5. Sa training tinuturo ang ibat ibang strokes, malay mo magamit ko sa junjun ko LOL...

on a serious note, gusto ko talaga matuto kasi di naman natin alam kung ano ang pwedeng mangyari. Malay natin next time na nagpamasahe ka, ako na pala ang therapist mo ahahhaha.

better, bolder and braver

not all good bye means that the journey had just stop at the moment where such word had been heard. It may, sometimes, mean as a whole new start, start of something better or maybe otherwise.

Good bye!!!

Moving a on for a new life. BETTER, BOLDER and BRAVER!!!

More time for someones self. More time to think. More time to waste and melodramatic no more.... Now give me a life!!!

Happy thoughts. Good memories. Positive disposition. Right amount of confidence. Braver heart. Composed soul. Overflowing blessings of love and guidance. More composed self. Bunch of love. ROCK en ROLL!!! this is the new me. better, bolder and braver. humbled by experiences and believes that I CAN and I WILL

Watch out fella for a better version of me is just born!!!

busted!!!

Isang pamilyar na number ang tumatawag. Nag-aalinlangan kung sasagutin ba ito o hindi. At bago pa man maputol ang pag-riring, pinindot ang receive button ng cellphone. Puro kaluskos. Walang sumasagot. Pinutol ang tawag at sya na mismong nagkusang tumawag sa numerong kanina'y tumatawag. Isang maganda at malamig na boses ang sumagot. Nagbalik sa alaala ang mga masasayang araw at may bahagyang ngiti ang nasilayan sa buong mukha.

Boy- Hello :-) oh kamusta. Napatawag ka yata?
Girl-Ha? hindi ah. napindot ko lang ata ang phone ko!!!
Boy- Ah ganun ba. O sya ingat. Bye

Biglang nanlumo. May lungkot na nadama. Ang kaninang may ngiti sa mukha ngayon na'y wala. Ang kaninang umaasa habang hawak ang telepono ngayon ay balot ng katotohanan. Katotohanang wala na nga talaga sila. Pinasyang matulog at sa pag-gising isang text message ang nabasa mula sa may-ari ng teleponong kanina'y tumawag sa kanya.

****hi, galit ka ba sa akin?

----nope, bakit naman?

****wala lang. Sana kahit di na tayu kaw pa din migo(friend) ko

----Sure. better off this way. TC

Sa huling mensaheng pinadala, kahit mabigat sabihin ay kanyang ginawa. Nandon pa din ang isang parte sa kanya ang umaasa pero mabuti nang maging totoo at handa sa ano man pwedeng mangyari sa kanila....

OF SERENITY AND DRAMAS

Hindi ako sanay na ganun sya. Walang imik. Mula sa malayo ay tanaw mo ang kalungkutang pilit kinukubli ng kanyang mukha. Mababanaag mong may kung anong bigat na nararamdaman. Kung di ko lang kilala ang mokong na toh.

Misteryoso. Ang dating masayahin ngayon ay balot ng misteryo. Ubod ng tahimik pero dama mo ang kanyang presensya. Walang namang ginagawa pero may kung anong nakakahawa sa kanyang nararamdaman upang makramdam ka ng lungkot. Lungkot para sa isang kaibigan na akala mong matagal mo nang kakilala.

Sa ilalim ng puno ng niyog sa tabi ng beach, matamang nakaupo. Mata'y nakapako sa malayo. May panaka nakang buntong hininga at sabay nito ay ang pagdakot ng mapuputing buhangin sa harap nya. At sa bawat pag-agos ng buhangin mula sa kamay ay kasabay ang pagpakawala ng isang damdaming di mapagtanto. Gusto kong lapitan at amuin pero pano mo magagawa, kung sa pag lapit mo pa lang, ay sasalubungin ka na nag isang masayang mukha. Oo ganon sya, sa harap ng iba, ay masaya, makulet at puno ng buhay. Kung di ko lang kilala 'tong mokong na to sasabihin kong walang problema.. Minarapat ko na lang na makuntento at masdan ng palihim ang kanyang ginagawa. Alam kong higit kelan man, ngayon nya kelangan ng kaibigan, pero higit pa don , ngayun nya kelangan ng katahimikan, ang magsolo.

Kaibigan. Alam ko marami sya non. Iba-iba. Asan na kaya sila ngayon. Lahat ng tawa ng kaibigan nya ay sinakyan nya. Lahat ng drama sa buhay nila, ay dumamay sya. Lahat ng sama ng loob ay nasasabi sa kanya. Pero sya?... ewan...kelan nga ba nag kwento ang mokong na to? Kilala sya ng lahat. They know his name.... but not his story....

Sa muling pagyuko, nanatili yon ng ilang minuto. At sa muling pagtaas ng mukha, makikita sa kanyang malamlam na mga mata ang mumunting butil ng tubig na nagbabadyang umagos. Luha. Oo naluluha, at bago pa man yon umagos, ay dali dali at pasimpleng tinakpan ng dalawang kamay ang mukha. Pilit kinukubli ang mesteryosong nararamdaman. Ang dating totoy na pilit binago ng mapagbirong tadhana, ngayon ay isang mama na. Mamang puno ng ambisyon at nagsusumikap sa buhay. Mamang pilit lumalaban sa buhay lalo at may kinalaman yon sa kanyang mahal sa buhay. Mamang ngayon ay nasa kawalan.

At sa unti unting pag lubog ng araw, kung saan ang liwanag at dilim ay nag-aagaw, ang luhang kaninay pilit pinipigilan ay malayang pinakawalan. Sa tahimik na hikbi, ay may kung anong hapdi ang pilit pinapawi. Sa piling ng dilim ay nakakita ng tila kakampi. Kakamping kung saan ay tutulungan itago ang hapdi.

Sa piling ng dilim, na kanina'y lilim, tumayo mula sa pagkakaupo. Wala ng ang luha, at isa na lang expresionless na mukha. Mabagal na nglakad, at pagsapit sa liwanag, sabay ulit na nasilayan ang mukhang tila maliwanag pa sa posteng nadaanan. sa dilim, naiwan ang mesteryosong damdamin, na pilit kinukubli pero alm mong iyon ay hapdi. Hapding dulot ng nagdurugong puso.

Wala akong nagawa. Gusto kung amuin pero pano mo aamuin ang mas magaling pa sayo. Pano aamuin ang SARILI mo?.....

"Lord grant me the serenity
To accept thing I cannot change;
Courage to change the things that I can;
And wisdom to know the difference"

this too shall pass and someday It gonna make sense

the last few post were I guess a product of ever boring mind. Parang lahat ka-epalan lang, masabi lang na may napost ako at na update si blogsite kong mahal.

And on a more serious note, let me share something I learned, some of my thoughts, and what actually happened few days back.

Emotions. Lahat tayo mayaman dito. Everything we do almost involve our emotions. At some point, it is hard for us to manage such, which at times makes us a whole new different person for others. I, even wondered of myself. Lately, I was actually caught off guarded and at this point, as I am asking what went wrong, and what had happenned, I realized that somehow theres something different in me, on how I approach things that had come my way. RENEWED and REDISCOVERED

Troubles, trials, challenges, hardships and heartaches almost turned my world upside down lately. Emotionally filled nights, sleepless days(as I work at night and sleeps at day), were almost normal for me. I tried my best to be composed as I can. Showed everyone that Im well and encourage them be be happy as me, though something inside is killing me, something is broken yet I still manage to have a good laugh with everyone, cried with their stories (not knowing that I too cry for me) and lough out loud at my own stupist mistakes. In short I stayed positive and just enjoyed feeling pains, craziness and every emotions that i need to feel....

The greatest gift a person could ever have is the GIFT OF LIFE and thats what I believe. No matter how hard life is (at the moment) as it may seem, Im still positive that "this too shall pass". Just like the MLTR song "Someday It gonna make sense". Yes someday, whats happening will really make sense. For now im learning everything I need to, so as the time will come that this would happen again (history repeats itself as they say), I know how to deal such circumstance.

The imperfect way of life and everything it throws us, is the perfect way to live it. Ang gulo di ba? Life imperfection my somehow shaken us, but when you stay positive and look at it in a more happy perspective, its imperfection will bring joy to us. Sometimes, we need to feel LOST for us to eventually find ourselves. Take adversities as something that could make us grounded into reality, because at times, we tend to forget that we are just HUMAN, whom is vulnerable to anything. We believe that we can do everything we can, (which is actually true) and that we have the power to do what we want. We forget that HE is more powerful than anyone of us.

No matter what we you going through (and so am I), I encourage everyone to ENTRUST and LEAVE everything to him. Believe, that he has a better plan than what is ours, that HIS WILL BE DONE, and not our will. Have faith that everything will fall in its perfect place in HIS perfect time.

BELIEVE IN HIM. I just did!!! and Im happy.

the language of our generation.

may jejemon, me bekimon. Pero bago pa man nauso ang mga ito meron na tayong tinatawag na "ano" language. yong tipong

"si ano kasi eh, ayaw magpaano kayo ayon na ano ako ng ano".

"yong ano, kunin mo nga don sa ibabaw ng ano sa gilid ng ano"

kahit nag-anohan lang ng nag-anuhan ang inano sa ano, kahit pano ay naintindihan natin kung ano yong sinasabi ng kausap natin. Ika nga kahit nag-aano pa kayong dalawa eh ano pa din kayo, swak pa din. Minsan nga lang nakakainis ang ano na to kasi di mo alam kung ano ang inaano ng kausap mo. Ang tanong mo tuloy ay ANO?.

At alam mo kung ano pa ang nakakainis? Kung yong tanong mo na ANO ay sagutin na ano. waahhhh pano na lang. Ano pa din? wala kang magagawa kundi anuhin ang tanong mo dahil ang sagot nyang ano ay di mo maano.

Ngayon naman may nauuso. Yong laging sinasabi ni Pokwang tuwing tanghali. Di mo man literal na naiitindihan ang bawat word na sinasabi nya pero nagegets mo pa din ang ibig nyang sabihin, gaya ng sumusunod na sampol,

"Hay naku kuya, eme-echus ka lang. Wag na tayung mag echusan. nasa TV po tayo."

"sa lahat po ng nanonood, bawal kumembular, kasi ang kekembular panget"

"maraming ume-everything pero, wez pa din sila"

Sa dami at sa labo minsan ng sinasabi at naririnig natin, bakit may kung anong nasa atin at nagagawa pa rin nating sakyan at maintindihan ang naririnig natin. Di lahat ng sinasabi nila eh "havey" pagkat may mga panahon namang "waley" ang mga banat ng kausap at mga naririninig natin.

Ano't ano man, mag anohan man tayu o mag echusan, walang kekembular pag lahat tayo ay "havey". Ang di makagets pihadong "waley"

walang eechus sa post na to kung ayaw mong makembular!!!!

ang birdie at ang flower

sa halos araw araw na pag uwi ko mula sa puyatan (trabaho) dito sa isla ng Boracay, lagi kong nakakasalubong ang isang pamilyar na mukha. At sa tuwing magtatama ang aming mga paningin (na hindi naman sinlagkit ng biko na pang handa sa araw ng mga patay) ay nag iismayl sya na tipong magkakilala kami. Ako naman si etong not so suplado not so friendly, isang tipid(takot mamulubi?) na ismayl lang din ang sukli ko sa ismayl nya.

at sa araw araw na ginawa ni Daddy God na nakakasalubong ko si Ms. Maganda, araw araw ko ding iniisip kung saan at pano nga ba kami nagkakilala. Ano nga bang konek naming dalawa sa buhay. Baka naman pareho kaming love birds sa past life namin, o di kaya baka sya si Eba at ako si Adan, o malamang baka isa syang sirena at akoy hamak na syokoy noong unang panahon. Pwede rin namang isa akong hari at syay isang dakilang utusan ko. At sa kakaisip ko ng ganito, di ko namamalayang nasa bahay na ako at matutulog na naman.

Ngunit nitong nakaraang linggo, araw ng biyernes, nataon na wala akong trabaho at nagpasyang maglakad lakad sa beach ng Boracay. Nataon din namang wala syang pasok at ewan ko kung bakit dun sa lilim ng punong inuupuan ko eh nandun din sya malapit at nagmumuni muni. Nong paalis na sya, di ata ako napansin na nakaupo lang don, pagdaan nya sa harap ko, at last napansin din nya si Adonis (pero kasalukuyang nagkukunwaring pangit na nagtatago sa aking mukha't katawan) sabi nya Harold right? Yeah.(wow english) ang tangi kong nasagot(pero sa likod ng utak ko, yihey sabi ko na nga ba sikat ako!!!) Para makilala ko na si ate, kasi di ko talaga maala sya kung sino sya, tinanong ko na lang kung sino sya....

Sabi nya. Ako yong klasmeyt mo nong grade one na anak ni ****** pero nong grade two lumuwas ng manila at don na nag-aral hanggang college. (wow naman naalala pa ako. walang pinagbago sa mukha ko, walang theory of evolution) Dagdag pa nya. Alam mo ang kulit kulit mo dati. (hanggang ngayun pa naman kaya, di mo lang alam). Sa puntong ito naalala ko na si ate. Sya pala yong inaway ko dati kasi nakita nya ang aking bird at pinagtawanan ako sa harap ng mga kalaro ko. Akalain mo ba naman kasing butas pala ang short ko at ewan ko ba kung uso na ang underware noon pero di ko matandaan kung bat wala akong brief non. Ayun tampulan ako ng tukso ng mga kalaro ko na kesyo ang bird ko daw ay akmang lilipad na. waaaaahhh. Sa subrang pikon ko, isinumpa ko sa sarili ko(actually isinumpa ko sa harap ng teks na napanalunan ko) na di matatapos ang araw na makakaganti din ako sa nognog na to.

Pagdating ng hapon, ayun playtime muna kami. Buti na lang si titser me high blood kaya hinayaan muna kami maglaro ng ilang minuto para makapagpahinga naman sya. Habang naglalaro sila ng ewan ko kung ano tawag don basta me kantang "sasara ang bulaklak, bubuka ang bulaklak" something like that. sabi ko sa mura kong isipan, this is it, pansit!. Ayun, bigla ako lumapit at hinubad shorts nya habang nakatalikod sya and voila kita flower nya hahahah. panalo ang moment na yon. Sabi ko quits na tayu, u see my birdie, I see your flower, my witness pa hahahah. That time sobrang wala lang sa akin kasi di ko naman alam kung anong uri ng flower meron sya. Yon ba eh daisy, rose o sunflower. Ngayung matanda na ako lnapagtanto na parang bulaklak lang pala ng kampupot kasi nga bata pa si ate that time. whew. asaran talaga ang oras na yon at pareho kaming umuwing umiiyak kasi pinalo kami ng ruler ni titser.

Habang naguusap kami ni ***** napansin nyang may kakaibang smile ako. At alam kong alam nya kung ano iniisip ko. Sabi nya, siguro iniisip mo kalokohan mo dati ano? Wala akong nagawa at umamin na lamang yon nga ang naiisip ko. Ang birdie at ang flower.

Sa ngayun, di na sya stranger. Di na basta smile lang pag nagkakasalubong kami, mayron ng HI at HELLO Magkakilala na kami at di na rin kampupot ang flower nya. Di ko na alam ang tawag sa ngayun basta isa lang ang sigurado ako. di namatatawag na kampupot ang sa kanya at di na birdie tong akin. Kayu na bahalang gumawa ng paraan para malaman nyu...

till next time.....

pwet ng manok

at around 6:40 pm kanina nagising ako mula sa mahimbing na tulog na parang may riot sa loob ng aking tyan. At dahil gutom na, doon na lamang ako sa pinakamalapit na kainan pumunta. Yong nagbebenta ng dokito frito na dating 37 lang pero ngayon 40 na, wadapak mahal na pala ngayon ahahahha.

I decided to have a sinigang, take out na lang para don ko na lang sa bahay kainin. sayang naman kasi ang coke ko na nong isang araw pa nabubuksan lols.

While waiting for the sinigang, may dumating na guy na may bitbit na na isda, gulay at iba pa, galing ata sa palengke, (di naman siguro saya makakabili ng ganun sa hardware store)

GUY-kuya may dokito kayo?
CREW-oo kuya, anong part?
GUY-yong pwet lang.
CREW- anong pwet sir? (tumbling si kuyang crew)
GUY-ayan oh(sabay turo sa gustong parte ng manok)

Ako tong malapit lang sa cashiers counter,muntik na mapa-tumbling, humagalpak ng tawa. PAK!!!..nasanay ata si kuya sa bentang tsiken feet don sa palengke. (o sya kuya bigyan mo nga yan ng sandamakmak na pwet ng manok, sa isip isip ko.) Para di mahalata kuha ng cellphone at kunwari me kausap lang. kasi nga tawa ako ng tawa ng mag isa na parang isat kalahating tanga pero feeling ko mas tanga si kuya (sorry kuya, actually nakakatuwa ka) kasi nga nag order sa ng pwet ng manok.

wala lang share ko lang. wala kasi akong entry nayun. pampagulo lang ahahahaha

its all a matter of attitude

I would really like to believe that I am an optimistic person. Choose being on the positive side than crying over the spilled milk attitude. I choose to be contented and happy on the ice cream at hand than giving much time to that balloon taken by that selfish winds.(afterall, that ice cream is the 3 in 1 plus 1 happy kaarawan brand) Amidst everything we can always be positive if we choose to.

Sabi nga ni JP Vaswani sa kanyang librong "Its all a matter of Attitude" We cannot change bad things but we can always change our attitude towards them. Since the day I read his book, i always bear in my polluted mind that being nega on the things around you will make you panget like your kapitbahay na tsismosang walang ginawa kundi pahiran ng kung ano ano ang mukha gumanda lang. Isa lang ang sabihin ko, kung panget ka, panget ka talaga!!! (peace yow). Seriously, ang tunay na kagandahan ay di lang naman sa mukha nakikita. Personality and attitudes too counts. The way you handle yourself and the way you deal with the people around you, (pangit man yan o hindi) is what counts the most all the time. Kung maganda ka at pangit naman ang ugali mo, pag tinanong ang tao how is you, malamang ang sagot nila would perfectly fits you as the kontrabidang maganda na mamatay sa huling parte ng telenovela. See?!!!!

We all have the choice to be positive. It wont benifit anyone most, but ourselves. Me, I may not be as good as other people but I always try to choose good over bad. See nice people than dwelling on someones imperfection. Really, everyone has its own flaws but everyone has its good point too. May our goodness not be overshadowed by our flaws. May everyone choose what is right and may everyone live their lives based on their hearts and not on how the world calls you to live it. Live by the rule of love and not by the rule of the world...

world peace everyone.....

Happy na Birthday pa ni Erpats kong mahal

ngayong araw na to ay ang ika 60th kaarawan ni erpats(ayun sa kanyang birth certificate) pero October 8 nya lagi ito siniselebrate dahil ayun sa aking lolang namayapa na eh Oct. 8 daw talaga ipinanganak ang gwapo kong ama(ngayun alam nyu na kung san ako nagmana:-) (walang basagan ng trip, blog ko to tsaka beerday pa ng erpats ko)

Sobrang masaya ako at malakas pa ang tatay ko sa edad na 60. (oo malakas pa uminom hihihi) Pero sa usapang seryoso, malakas pa talaga ang aking ama. Dala siguro na laking mahirap at (tumandang mahirap,na parang ganun din ang takbo ng buhay ko). Yaong banat sa trabaho na di na kelangan ang gym gym na yan para mapalakas ang katawang lupa ni itay. Kayud kalabaw ika nga, pahingang pagong hahahha.

Isa sa mga rason kung bakit ako natuwa, liban don sa 60 taong biyayang binigay sa kanya at sa aming mga anak nya, eh yong thought na sa wakas magkakaroon na ng Senior Citizen Id card si erpat kong mahal. Ibig sabihin bente porsyentong diskwento sa sasakyan, gamot, kung kung ano ano pa. Pag uwi ko ikukuha ko sya ng SC card para naman mapanindigan nyang Senior Citizen na nga sya at para na din ipaalaala sa kanyang kelangan na nyang mag menor sa lahat ng bagay(pwera paghinga). Menor sa matabang pagkain(na kung tutuusin eh minsan lang naman matikman dahil luxury na yun sa kanya) Hinay hinay sa matatamis at baka madiabetes. Dahan dahan sa inom at alak. (Ako ng bahalng maglaklak ng para sa kanya ultimate sacrifice yon LOL at bawas sa yosi. ako na hihithit para sa kanya)

Sa iyo aking ama, happy kaarawan. Naway bigyan ka pa ng mas mahabang buhay, malakas na pangangatawan at sandamakmak na biyaya.

buhay graveyard(ang sarap kaya, try mow)

Limang taon. Limang taong mahigit na palang binaliktad ko ang mundo. Sadya lang talaga sigurong iba yong trip ko at inabot ako sa ganitong klaseng uri ng eskedyul sa trabaho. Pasok ng alas onse ng gabi labas ng alas syete kinaumagahan (na hindi pa naman nangyayari pagkat sayang ang free na breakfast hahaha). Minsan pag inabot ka ng malas, gaya ng holiday, inaabot ng hapon sa kakabalanse ng Financial Reports. Ika nga kahit tirik na tirik na ang araw at mugtong mugto na ang iyong di kagandahang mga mata eh kelangan tapusin at balansehen ang trabaho. Pero di naman sa lahat ng pagkakataon eh ganito. Pag holiday lang. Christmas, New year, holy week, chinese new year at iba pa kung saan ang sarap gumimik sa isla ng boracay pero ako etong nasa trabaho at nakuntento na lamang sa pa ismayl ismayl sa mga taong dumadaan at nakakasalamuha. Bakit pa kasi me holiday holiday na yan (hahahah bitter lang)

Minsan tinanong ako. Bakit ako tumagal ng ganito? Napaisip ako. Bakit nga ba? At sa kakaisip ko, sa kamalas malasan eh wala din naman akong nabuong konkretong sagot. Basta alam ko nag-eenjoy pa ako. Ang sarap kaya. Try mo (hahaha)

Sa bawat gabing gising ako sa kakaharap sa computer at sa mga papel na kelangan mong i-tsek(sana nag titser na lang ako) at isama mo pa ang makukulit na bisitang kelangan mong pakibagayan ng maayos kahit gusto mo nang mangbato ng ballpen at kung anong nasa harap mo dahil hindi ka magbalanse, lahat ng yon ay may kwento. Di lahat eh masaya pero di rin naman lahat malungkot.

Kabilang sa mga di makakalimutang karanasan eh yung makikipag away ka sa guest. Ang mahirap don eh yong guest mo eh puti. Duguan. Kung nakakamatay lang ang pag iingles malamang matagal na akong patay at malamang marami nang nabilanggo dito sa isla. Sa mga koreano(sorry po, pero di naman lahat) naman na di masyadong magaling mag ingles dahil ang alam lang eh ang simpleng hi at hello, di rin matatawaran ang effort na iarte mo kung ano ang gusto mong sabihin. Anong sinabi ni Jhon Lloyd sa akting mong pamatay.Pamatay sa tawa, pero ang importante don eh nagkaintindihan kayu. Pero nitong huli, nakaisip ako ng ibang diskarte. E-drawing mo lahat ng gusto mo eexplain. Kung sa dami ng tanong at kelangan mo lahat sagutin yun sa pamamagitan ng drawing, abay abuso na yan. Isulat mo na lang ang simpleng "thank you" sabay talikod and make yourself busy hahahaha.

sabi, wala naman daw trabahong madali, pero ang lahat ng oras eh pwede nating gawing memorable. Nasa sa atin na yon kung pano ienjoy like a tsiken joy ang bawat sandali... basta ako, kahit di man kami nagkikita ni haring araw okey na din at least di magastos sa kakapahid ng kung ano ano para lang pumuti, (di gaya ng iba jan) yon nga lang eh, mas maputla ka pa sa suka at tanging mapula sayo eh yong dila mong laging basa...

Ang sarap kaya. try mow!!!

back to basic

sabi nila pag usapang puso daw eh mahaba habang usapan yan. Parang sa patalasatas ni Dingdong at Marian mahaba-habang usapan kasama ang produktong iniendorso nila. Sa totoo lang natry ko na yon. Yong mahaba haba pero alang usapang nangyari, hahahaha. Wag malikot ang isip mo, oo natry ko ang mahaba habang inuman. ng mag isa ( o di ba san ka pa) Yong mag emo-emohan ka at magdrama mag isa na parang isat kalahating tanga na walang magawa kundi ang mag ngangangawa.

Isang kaibigan ang nagtanong sa akin, kamusta ka na? Kamusta ang puso mo? Puteks naman, nahalata ata ng mokong na may pinagdadaanan ang aking heart.Tangna, ayoko mag wento. Ako yong tipo ng tao na magaling mag advise(daw) sa ibang tao pero pagdating sa sarili ko isangdaan at kalahating porsyentong bobo ako. Sa kakulitan ni tsoi napilitang akong sumagot. "eto self supporting" hahahaha. nagulat si mokong sa sagot ko, pati nga rin ako nagulat kung bat yun ang naisagot ko. Baliw na yata si ako hahahah....

Balik sa usapang puso. Lately, sa dinami daming kadahilanan ang pareho naming puso (ni pards) eh nasasaktan. Sya naguguluhan ako nagdaramdam. Alam naman naming pareho naming mahal ang bawat isa pero bakit parang iba yong trip namin ngayon? parang (di naman ako sigurado) we love each other pero we hurt each other emotionaly. Eto na ata ang pinakamalala naming tampuhan. sa loob ng pitong taon na naging kami ngayon lang nangyari na lumala na daig pa ang 50/50 pasyente sa ER na nahulugan ng nuclear bomba sa Hiroshima ang aming pinagdadaanan. Sa totoo lang alam ko nasasaktan ko sya the way I feel the pain of whats happening pero ewan parang bumaba pa six feet below the ground ang aking emotional intiligence. Im so bobo ang parang gago. self pity? got no right to do so!!!

Kahit anong mangyari, mahal ko si babae. Di ako sigurado kung alam nya ang blogsite kong toh pero kahit ano man, sana alam nya na sobrang mahal ko sya. Sana alam nya na kailangan ko sya dahil mahal ko sya. Sana kahit marami akong dapat patunayan sa kanya eh naramdaman nya na sobrang tumitibok ang pusong kong ito at tanging pangalan nya ang sigaw neto. Sana maging matapang na ako dahil sabi nya duwag daw ako. Hindi naman sa yon ang totoo pero hindi na ako nakipag argumento. Iba lang siguro ang pamantayan naming dalawa. At sana wag nyang malamng korni ako hahahhaha...

Sa kung anumang nangyari, ang dami kong natutunan. Ang daming realizations at ang daming lessons. Pinakamasakit don? Ako ang mali. Sa ngayon BACK TO BASIC ang drama ng lolo mo. I have to start all over again and prove something. Kelangan magbago. Kelangan level up pa. Ang daming kelangan e-overhaul sa sarili ko, daig pa ang makina ng jeep ng lolo mo na ginamit pa nong world war 2. Kung pwede lang baguhin ang sarili ko ng buong-buo gagawin ko. Sana lahat ng plano ko mapanindigan ko. Di man ako nag promise sa kanya pero eto yong promise ko sa sarili ko (parang tanga lang di ba) Walastik naman kasi diskarte ko date.

On a lighter side. Kahit pano nagpupumilit pa namang tumibok ang puso ko. Kahit self supporting lang hahahaha. O sya baka san pa mapunta tong alang wentang blog na to at baka maghanap ka pa ng tabloid na pinambalot sa limang pisong suman mo at yon pa ang basahin mo kesa alang wentang post na to. gayunpaman nagpapasalamat ako at naawa ako sayo kasi umabot ka sa puntong ito na mukhang natapos mo ngang basahin ang post na ito at ngayon eh nagsisisi kasi wala ka man lang napulot liban sa nag aksaya ka ng oras sa pagbabasa.

ciao!!!!!!!!