OKEY LANG AKO
ang laging sagot ko pag tinatanong ako sa panahong may mga problema ako. okey lang ako,.. kahit hindi...
I could never remember I said Im fine. lahat okey. Yon yong mali sa akin, mahirap ko aminin sa sarili ko na "hindi ako okey"". Lalong mahirap aminin sa ibang tao....
Hindi sa ayoko magpakatotoo. Lalong hindi naman sa nagyayabang ako. Sadyang mahirap lang talaga para sa akin. Minsan, dahil eto lang yong kelangan kong isagot. Kelangan para sabihin na OKEY nga ako....
I guess it will take time for me to overcome this dilemma . I am working on it. I know I will and I should...
Napag-isip isip ko kung bakit ganito. Ngayon napagtanto ko na. I remember a classmate in college na sabi nya, ako yong tipo nang tao na takot sa REJECTION. Tama nga sya. For all my life I had been trying my best to impress someone. I tried my best to keep my best foot forward. I tried my best impressing my father.
Ngayon OKEY LANG AKO. Okey kasi I accept and embraced the fact na we cant please everybody. We cant please everyone but we can love everybody. If you have much love in your heart, love will get back at you... millon folds.
Namuhunan ako sa LOVE. I could be a living witness, na love can move mountains. For a period of time bilanggo ako sa sarili kong pag-iisip. Ikinahon ko sa sarili ko na hindi ako mahal ng tatay ko. I thought he wanted me to be someone. Someone I dont, and someone I wont. I keep on telling myself he dont love me for what I am. But that was few years back... Iba na ang sitwasyon ngayon... Dala na rin siguro sa nagmature na ako ng konti. Pero higit don, alam kong dahil yon sa pagmamahal. Pagmamahal ng anak sa ama at pagmamahal ng ama sa anak... I may not be the person I am right now kung di ko napagdaanan ang stage na yon. That was just a phase in my life.
Okey lang ako may not be a fair answer. But more than this, eto yong sagot na di makakasakit sa mga taong nagtanong sayo at minsan eto din ang kelangang sagot para maging okey sila...
OKEY LANG AKO
ang laging sagot ko pag tinatanong ako sa panahong may mga problema ako. okey lang ako,.. kahit hindi...
I could never remember I said Im fine. lahat okey. Yon yong mali sa akin, mahirap ko aminin sa sarili ko na "hindi ako okey"". Lalong mahirap aminin sa ibang tao....
Hindi sa ayoko magpakatotoo. Lalong hindi naman sa nagyayabang ako. Sadyang mahirap lang talaga para sa akin. Minsan, dahil eto lang yong kelangan kong isagot. Kelangan para sabihin na OKEY nga ako....
I guess it will take time for me to overcome this dilemma . I am working on it. I know I will and I should...
Napag-isip isip ko kung bakit ganito. Ngayon napagtanto ko na. I remember a classmate in college na sabi nya, ako yong tipo nang tao na takot sa REJECTION. Tama nga sya. For all my life I had been trying my best to impress someone. I tried my best to keep my best foot forward. I tried my best impressing my father.
Ngayon OKEY LANG AKO. Okey kasi I accept and embraced the fact na we cant please everybody. We cant please everyone but we can love everybody. If you have much love in your heart, love will get back at you... millon folds.
Namuhunan ako sa LOVE. I could be a living witness, na love can move mountains. For a period of time bilanggo ako sa sarili kong pag-iisip. Ikinahon ko sa sarili ko na hindi ako mahal ng tatay ko. I thought he wanted me to be someone. Someone I dont, and someone I wont. I keep on telling myself he dont love me for what I am. But that was few years back... Iba na ang sitwasyon ngayon... Dala na rin siguro sa nagmature na ako ng konti. Pero higit don, alam kong dahil yon sa pagmamahal. Pagmamahal ng anak sa ama at pagmamahal ng ama sa anak... I may not be the person I am right now kung di ko napagdaanan ang stage na yon. That was just a phase in my life.
Okey lang ako may not be a fair answer. But more than this, eto yong sagot na di makakasakit sa mga taong nagtanong sayo at minsan eto din ang kelangang sagot para maging okey sila...
OKEY LANG AKO
No comments:
Post a Comment